تنهایی

نامِ دیگر پاییز است

هرچه عمیق تر

برگ ریزانِ خاطره هات بیش تر

وقتی دلتنگم بشقاب ها را نمی شکنم
شیشه ها را نمی شکنم
غــرورم را نمی شکنم
دلت را نمی شکنم
در این دلتنگی ها زورم به تنها چیزی که میرسد ،
این بغض لعنتی است …

دلــم برای کسی تنــگ است …
که آمــد …
نمــاند …
و رفـــت …
و پــایــان داد به هــرچه داشتــــــم !

مرا به ذهنت بسپار نه به دلت!

من از گم شدن در جاهای شلوغ می ترسم...

سخت است . . .
“او” کردنِ “تویى” که همه زندگى “من” بود !

شبیه همه ی کارهای غیر ارادی ست
به تو فکر کردن؛
مثل نفس کشیدن، مثل تپیدن دل
اگر جلواش را بگیرم
مُرده ام!

بغضم میگیره یادت میافتم دست خودم نیست گریه هام بی اختیاره

خنده و گریه ام شادی و غصه ام به بودن و نبودت بستگی داره

از حال و روزم خبر نداری دارم عزیزم از بیقراری میمیرم

تنها شدی دل دیوونه گریه نکن که بی تاثیره

آخرش همیشه اینه گریه نکن رفتنی میره

دلتنگ و تنهام حالم خرابه اما تظاهر میکنم که روبراهم

تقاص چیرو ازم گرفتی جز اینکه عاشقت شدم چیه گناهم

چجوری باید از تو جدا شم تو زندگیمی دور از تو باشم میمیرم

تنها شدی دل دیوونه گریه نکن که بی تاثیره

اخرش همیشه اینه گریه نکن رفتنی میره